"พ่อเป็นเพียงช่างตัดผมธรรมดา แต่สิ่งที่เขาทำช่างไม่ธรรมดาเอาซะเลย เพราะว่าพ่อเป็น... เขาเป็นช่างตัดผมที่บ้านอยู่ใกล้กับบ้านของประธานาธิบดี"
ร้านตัดผมเป็นของชายธรรมดาคนหนึ่งที่ชื่อ ซองฮันโม (ซงคังโฮ) ในเขตฮโยจา เขามีอะไรกับผู้ช่วยโกนหนวดสาวของเขา ที่ชื่อ คิมมินจา (มุนโซริ) และบังเอิญทำให้เธอท้องจนต้องยอมแต่งงานเพราะกฎบวก 5 ประการของรัฐบาล อีกราว ๆ 5 เดือน ในวันที่ 19 เมษายน 1960 ลูกชายของเขาที่ชื่อ ซองนักอัน (อีแจอึน) ก็คลอดออกมา มินจาปวดท้องเตรียมคลอด ฮันโมจึงอุ้มเธอใส่รถเข็นเพื่อพาเธอไปโรงพยาบาล แต่บนถนนนอกบ้าน ฝูงคนกำลังเรียกร้องให้ยกเลิกการเลือกตั้งที่ผ่านมา ในวันที่ 15 มีนาคม เพราะคิดว่าโกงการเลือกตั้ง นักเรียนที่ได้รับบาดเจ็บจากการยิง แต่ทหารคิดว่า ฮันโมเป็นหมอ โดยดูจากชุดที่เขาใส่ฮันโม ในฐานะฮีโร่จำเป็นเลยเอาตัวนักเรียนใส่รถเข็นและพาพวกเขาพร้อมเมียไปโรงพยาบาล วันที่ลูกชายของเขาเกิด ต่อมาเป็นทีรู้จักในฐานะวันปฎิวัติ 19 เมษายน
จากนั้นในปีต่อมาวันที่ 16 พฤษภาคม 1961 รถถึงแล่นผ่านร้านตัดผมของฮันโม คำสั่งให้นักเรียนทุกคนตัดผมให้สั้นทำให้ร้านตัดผมของเขาเจริญขึ้นทุกวัน ประธานาธิบดีมอบแผ่นป้ายแกะสลักคำว่า "ประชาชนตัวอย่าง" กับฮันโม แต่ความภูมิใจของเขาคงอยู่แค่เพียงช่วงสั้น ๆ ในช่วงนี้เขาถูกตามตัวให้ไปยังบลูเฮาส์ และได้เป็นช่างตัดผมส่วนตัวของประธานาธิบดี ตั้งแต่เขาได้เป็นช่างตัดผมของประธานาธิบดี ชีวิตของเขาก็ยุ่งยากขึ้น ขณะที่หัวหน้าหน่วยราชการลับจ้องเขาขณะที่เขาเอากรรไกรและใบมีดโกนสัมผัสตัวประธานาธิบดี เขาตื่นเต้นแทบตายกลัวว่าจะทำให้ท่านมีแผลเป็น เขาตกอยู่ระหว่างการต่อสู้ของหัวหน้าหน่วยราชการลับและหัวหน้าซีไอเอซึ่งพยายามดิ้นรนเพื่อให้เป็นที่ 2 ทุกวันที่ผ่านไป ชีวิตของเขาอยู่บนความเสี่ยงเสมอ
