นี่คือภาพยนตร์อนิเมชั่นมิวสิคัลเรื่องที่ 62 ของ Walt Disney Studio และเป็นผลงานแรกที่คุณ ฝน วีระสุนทร ขึ้นมาเป็นผู้กำกับ ซึ่งที่ผ่านมาเธอเคยฝากฝีมือไว้ในเรื่อง Zootopia นครสัตว์มหาสนุก Moana ผจญภัยตำนานหมู่เกาะทะเลใต้  และ Frozen ทั้งภาค 1 และ ภาค 2 กับ ตำแหน่ง Story Artist  และเขยิบมาเป็น Head of Story  ใน Raya and the Last Dragon รายากับมังกรตัวสุดท้าย

สำหรับพวกเราหนังดีนั้น ต้องบอกตามตรงเลยว่าเรื่องนี้ทำให้น้ำตารื้นได้ไม่ยาก มันเป็นภาพยนตร์ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังของคนมีฝันที่งดงาม และแฝงไปด้วยปมการเมืองเล็กๆ ที่ต่อให้เด็กดูก็ยังสามารถทำความเข้าใจกันมันได้ไม่ยาก ยิ่งถ้าใครเป็นแฟนคลับหรือแม้แต่เคยชมภาพยนตร์ของดิสนีย์มาตั้งแต่เด็กคุณก็สามารถกรี๊ดกราดไปกับเหล่า Easter Egg ได้อย่างไม่ยากเย็นเลย ในเรื่องของงานภาพนั้นก็สวยสบายตาน่ารักจับใจ โดยเฉพาะเจ้า Star ที่น่ารักสดใสมากๆ ทุกครั้งที่น้องเขาออกมาวาดลวดลาย บอกเลยว่ามีกรี๊ดกราดกันอย่างแน่นอน

แต่ในแง่ของภาพยนตร์ที่ฉลองครบรอบ 100 ปี เรากลับไม่สามารถสัมผัสได้ถึงเนื้อเรื่องที่ตราตรึงใจ หรือมีอะไรที่น่าจดจำได้เท่ากับน้องสตาร์กับเพลง "นี่ซิที่ฉันได้คืน" ที่ขับร้องโดยพี่ตู่ ภพธร เป็นเพลงที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสนุกสนานที่มาพร้อมกับจัวหวะที่เร้าใจ พร้อมกับคำที่ติดหู จนกลับออกมาก็สลัดเพลงนี้ไม่หลุดออกจากหัว เนื้อเรื่องกลับมาในสไตล์เดิมๆ ไม่ได้มีอะไรหวือหวามากนัก ทำให้รู้สึกว่าพลังหรือเมสเสจที่จะส่งถึงคนดูนั้นมันกลับเบาบางลงเรื่อยๆ แต่ต้องชื่นชมกับดาราที่มาร่วมให้เสียงภาษาไทย ทั้งคุณ อิ้ง วรันธร หรือ คุณตู่ ภพธร ไม่ว่าจะพากย์เสียงหรือร้องเพลงนั้นก็เพราะ สนุก สมกับเป็นตัวแทนประเทศไทยเป็นอย่างมาก ในส่วนของคะแนนหนังดีขอให้ที่ 6 / 10 ค่ะ