ถึงแม้ว่าซึงรยองเคยเป็นเด็กผู้ชายที่สดใส แต่อุบัติเหตุร้ายแรงก็ทำให้เขาเกิดความเจ็บป่วยทางจิตใจตั้งแต่อายุน้อย ตอนนี้ในวัยปลาย 20 ซึงรยองมีสมองและความคิดของเด็กวัย 6 ขวบเท่านั้น หลังจากพ่อแม่เสียชีวิต ซึงรยองทำทุกอย่างที่จะทำได้เพื่อที่จะดูแล จีอิน น้องสาวของเขา เขามีอาชีพทำขนมปังปิ้งขายหน้าโรงเรียนของน้องสาว ช่วงเวลาที่เขามีความสุขที่สุดในแต่ละวันคือตอนที่เขาเห็นน้องสาวเดินเข้าโรงเรียน ส่วนจีอิน เธออับอายที่มีพี่ปัญญาอ่อน และเกลียดตอนที่เขาโบกมือให้เธอบนถนน หรือแม้แต่การต้องอยู่ในห้องเดียวกัน
ซึงรยองอาจจะโง่เขลา แต่เขาไม่เคยลืม จีโฮ รักในวัยเด็กของเขาเลย ทุก ๆ คืนตลอดสิบปีที่ผ่านมา ซึงรยองจะปีนขึ้นไปบนเขาเพื่อมองดูเมืองทั้งเมืองจากบนนั้น จากที่นี่เขาร้องเพลง Twinkle Twinkle Little Star ด้วยใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มอันสว่างไสว เฝ้ารอคอย กลับจากเรียนต่างประเทศ ด้วยความที่ไม่สามารถเอาชนะความตื่นกลัวเวที จีโฮกลับมาเกาหลีหลังจากที่เธอไปเรียนเป็นนักเปียโนคอนเสิร์ตที่ต่างประเทศ วันที่เธอกลับมา แม้ว่าเวลาจะผ่านไปสิบปี ซึงรยองจดจำเธอได้ในทันที เขาดีใจมาก แม้ว่าจีโฮจะจำเขาไม่ได้ในตอนแรก แต่เธอก็ค่อย ๆ จดจำวันวานในวัยเยาว์ และได้พบถึงความสบายในความอบอุ่นของซึงรยองจากการที่เขาติดตามเธอไปทั่วเมือง และในตอนนี้เขามีทั้งน้องสาวและได้พบกับคนที่เขารักที่เฝ้ารอมานาน รอยยิ้มของซึงรยองก็ยิ่งสดใสมากขึ้นกว่าที่เคยเป็น
ตอนที่จีอินถูกพบว่าเป็นโรคที่เกี่ยวกับไตซึ่งจะสามารถรักษาโดยการปลูกถ่ายไตเท่านั้น ซึงรยองมีความสุขที่จะเป็นผู้บริจาคไตของเขาให้กับเธอ แต่เขาก็รู้สึกสับสนและเป็นทุกข์ว่าทำไมเขาถึงไม่สามารถช่วยน้องสาวตัวเองได้ แล้วซังซู เพื่อนสนิทที่ดีที่สุดของเขาก็ยื่นมือเข้ามาเสนอบริจาคไตเพื่อช่วยชีวิตจีอินเหมือนกับเด็กตัวเล็ก ๆ ซึงรยองกระโดดด้วยความดีใจ ซังซูเป็นเพื่อนนักเรียนสมัยประถมของซึงรยอง เป็นคนดุหยาบกระด้างเมื่อได้เห็นในตอนแรก แต่ซังซูเป็นคนที่มีจิตใจที่อ่อนโยนอย่างลึก ๆ ข้างใน และให้ได้ทั้งใจกับซึงรยอง ในขณะที่จีอินเป็นโรคร้าย และจีโฮก็ยังคงไม่สามารถเอาชนะความพ่ายแพ้ต่อความกลัวเวทีในฐานะนักเปียโน ซังซูก็ได้เข้าไปพัวพันในสถานการณ์อันตรายที่ทำให้ชีวิตเขาตกอยู่ในอันตราย ท้ายที่สุดซึงรยองคนปัญญาอ่อนก็จัดการแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นในแบบที่ไม่มีใครเคยเห็นมาก่อน
** เฉพาะโรงภาพยนตร์ในเครือเอเพกซ์ **
