ฟรานซ์ ลิซท์ (เยอรมัน: Franz Liszt ฮังการี: Liszt Ferenc เฟเรงค์ ลิซท์ ในภาษาฮังการี) เป็นคีตกวีและนักเปียโนชาวฮังการี เกิดที่เมืองไรดิง (ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของประเทศ ออสเตรีย) เมื่อวันที่ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2354 (ค.ศ. 1811) และเสียชีวิตที่เมืองเบรอยท์ (ประเทศเยอรมนี) เมื่อวันที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2429 (ค.ศ. 1886)
วัยเด็ก
บิดาของเขาชื่อ อดัม ลิซท์ เป็นนักเชลโลในวงออเคสตร้าท้องถิ่น อีกทั้งยังเป็นเลขานุการของเจ้าชายเอสเตอร์ฮาซี บิดาได้สอนให้ลิซท์เล่นเปียโน ตั้งแต่เด็ก ให้หัดเล่นบทเพลงของเบโทเฟน เฮย์เด้น และ โมซาร์ท เขาได้เผยให้เด่นความสามารถที่โดดเด่นเกินวัย ตั้งแต่อายุ 10 ชวบ เขาได้เดินทางไปที่กรุงเวียนนา (ประเทศออสเตรีย) เพื่อศึกษาเรื่องเสียงประสานกับซาลิเอรี และเรียนเปียโนกับเซอร์นี เป็นเวลาสองปี
ในขณะที่ได้เดินทางไปเปิดการแสดงที่กรุงปารีส โดยมีบิดาไปด้วย เขาได้พยายามสมัครเข้าเรียนที่วิทยาลัยดนตรีและนาฏศิลป์แห่งชาติ ณ กรุงปารีส (เมื่อก่อนใช้ชื่อว่า โรงเรียนดนตรีและการแสดงแห่งราชสำนัก) แต่พ่ายต่อ เชรูบินี ในการสอบเข้าด้วยเหตุุผลที่ว่าลิซท์เป็นชาวต่างชาติ ในปี พ.ศ. 2367 (ค.ศ. 1824) เขาได้กลายมาเป็นศิษย์ของเฟอร์ดินานโด ปาเออร์ และได้ประพันธ์โอเปร่าเรื่อง ปราสาทแห่งรัก เมื่อมีอายุได้ 14 ปี ลิซท์ประสบปัญหาซึมเศร้าหลังการตายของบิดาในปี พ.ศ. 2370 (ค.ศ. 1827) หลังจากเดินทางไปประเทศอังกฤษ เขาก็ได้เดินทางกลับมายังกรุงปารีสอีกครั้งเื่พื่อหาเลี้ยงชีพด้วยการสอนเปียโน
