ในปี 1988 หญิงม่ายและลูกชายวัย 12 ขวบย้ายเข้ามาอยู่ในอพาร์ทเมนต์หลังใหม่ ไม่มีใครในตึกรู้ว่าจริงแล้ว ๆ ครอบครัวนี้ยังลูกน้อยต่างพ่ออีก 3 คน ทุกคนหลบซ่อนอยู่ในห้องตามคำสั่งแม่ ไม่เคยออกไปข้างนอก ไม่มีสูจิบัตร ไม่เคยไปโรงเรียน ไม่มีตัวตนตามกฎหมาย
วันหนึ่งหญิงม่ายก็ตัดสินใจ ทิ้งลูกทั้ง 4 คน ให้เผชิญชีวิตตามยถากรรมในอพาร์ทเมนต์ พวกเขาเรียนรู้ที่จะช่วยเหลือและพึ่งพากันและกัน โดยมีพี่ชายคนโตทำหน้าที่เป็นเสมือนหัวหน้าครอบครัว และอยู่กินตามมีตามเกิดนานกว่า 6 เดือน
โศกนาฏกรรมที่กลายเป็นข่าวครึกโครมหลังจากนี้ ก็ทำให้ทุกคนรู้เสียทีว่าเด็กเหล่านี้มีตัวตน
